სოფო ლომიძე
ჩემო ადამიანებო, ხომ გახსოვთ მუხლმოდრეკილი დახმარებას რომ გთხოვდით, ახლა ისევ მუხლმოდრეკილი გიხდით მადლობას.. ყველას უკლებლივ ყველას, თქვენ მე წლების წინ მიძინებული იმედი გამიღვიძეთ, ძალა დამიბრუნეთ რომ ისევ მებრძოლა ჩემი ოცნებისთვის
თითოეული თქვენთაგანის ჩარიცხული თეთრი მახსოვს, ყველა ის სიტყვა მახსოვს რასაც ჩემთვის იმეტებდით თქვენი, ჩვენი ერთიანი ძალებით ვაგრძელებ ბრძოლას ჩემი ფონდით, რომელმაც ძლიერად დამაჯერა რომ აუხდენელი ოცნება არ არსებობს, ის ოცნება რომელსაც სიზმარში ვხედავდი მხოლოდ მჯერა რომ რეალობად მექცევა…
და ისევ გიხდით “მადლობას” !
მიყვარხართ
